Perlembagaan Seksyen 4c dan 24(1) (aa), Akta Cukai Pendapatan 1967

Kesan nyata Seksyen 4C dan Seksyen 24(1) (aa) Akta Cukai Pendapatan 1967 (ACP) ialah pampasan bagi pengambilan wajib tanah yang merupakan stok dalam perdagangan syarikat, dikenakan cukai.

Kes Wiramuda (M) Sdn Bhd lwn KPHDN timbul daripada pengambilan oleh Kerajaan Negeri Selangor tanah milik Wiramuda untuk pembinaan Lebuhraya Bertingkat Sungai Besi-Ulu Kelang (SUKE). Wiramuda telah dianugerahkan pampasan sebanyak RM202,552,569.50.

Selepas itu, Wiramuda menerima notis taksiran daripada Lembaga Hasil Dalam Negeri (LHDN) yang menyatakan pampasan itu tertakluk kepada cukai pendapatan di bawah Seksyen 4C ACP. Cukai yang dinilai adalah dalam jumlah RM52,966,517.27.

Wiramuda tidak membuat rayuan terhadap taksiran itu kepada Pesuruhjaya Khas Cukai Pendapatan (SCIT) seperti yang diperuntukkan oleh Seksyen 99(1) ACP tetapi memilih untuk mencabar taksiran itu melalui semakan kehakiman.

Setelah diberi kebenaran, selepas mendengar hujah penuh, Mahkamah Tinggi menolak permohonan Wiramuda.

Wiramuda merayu kepada Mahkamah Rayuan. Dalam penghakimannya, Mahkamah Rayuan memutuskan tiga isu teras:

(i) Sama ada seksyen 4C ACP adalah tidak berperlembagaan kerana melanggar Perkara 13(2) Perlembagaan Persekutuan.

(ii) Sama ada perayu dalam kes ini boleh memintas remedi berkanun (bukan alternatif) rayuan kepada SCIT di bawah seksyen 99(1) ACP.

(iii) Sama ada tanah yang diperoleh secara paksa oleh perayu adalah stok dalam perdagangan seperti yang dibayangkan di bawah seksyen 4C dan 24(1) (aa) ACP.

Mahkamah menjawab soalan (i) dengan negatif (“Tidak”).

Mahkamah menjawab soalan (ii) dengan negatif (“Tidak”).

Mahkamah menjawab soalan (iii) dengan afirmatif (“Ya”).

Ambil perhatian bahawa salah satu alasan yang diputuskan oleh Mahkamah Tinggi dan Mahkamah Rayuan yang memihak kepada LHDN ialah Wiramuda tidak seharusnya memintas remedi statutori rayuan kepada SCIT di bawah seksyen 99(1) ACP (Ground (ii) of Penghakiman Mahkamah Rayuan.)

Wiramuda memohon kebenaran Mahkamah Persekutuan untuk merayu terhadap penghakiman Mahkamah Rayuan yang memberikan tujuh soalan untuk mahkamah menjawab dalam rayuan itu, jika kebenaran diberikan:

Soalan 1: Sama ada Seksyen 4C dan Seksyen 24(1) (aa) ACP yang digubal melalui Akta Kewangan 2014 adalah tidak berperlembagaan, batal, tidak sah dan tiada kesan undang-undang atas alasan ia melanggar Perkara 13(2) Perlembagaan Persekutuan?

Soalan 2: Sama ada Seksyen 4C ACP bercanggah dengan Perkara 13(2) Perlembagaan Persekutuan kerana ia menafikan Pemohon pampasan yang mencukupi yang diberikan mengikut Akta Pengambilan Tanah 1960 (“LAA”)?

Soalan 3: Sama ada Perkara 4(1) Perlembagaan Persekutuan terpakai memandangkan Seksyen 4C ACP tidak konsisten dengan Perkara 13(2) Perlembagaan Persekutuan?

Soalan 4: Sama ada anggapan perlembagaan Seksyen 4C ACP adalah anggapan boleh disangkal?

Soalan 5: Sama ada tanah Pemohon (yang telah diambil secara wajib di bawah LAA dipegang sebagai stok dalam perdagangan atau sebagai aset tetap adalah fakta yang tidak relevan untuk menentukan kesesuaian perlembagaan Seksyen 4C dan Seksyen 24(1) (aa) ACP?

Soalan 6: Sama ada atas sebab fakta bahawa tanah Pemohon telah dipegang secara konsisten dan disifatkan sebagai aset tetap dalam akaun terauditnya (tanpa bukti bertentangan lain untuk mencadangkan sebaliknya) membuktikan fakta ini dan melepaskan beban bukti bahawa tanah Pemohon adalah aset tetap?

Soalan 7: Sama ada pemberian pampasan yang timbul daripada pengambilan tanah wajib harus tertakluk kepada cukai keuntungan harta tanah di bawah Akta Cukai Keuntungan Harta Tanah 1976, bukannya cukai pendapatan di bawah seksyen 4C ACP?

Ambil perhatian bahawa alasan (ii) Penghakiman Mahkamah Rayuan iaitu Wiramuda tidak seharusnya memintas remedi statutori rayuan kepada SCIT, hilang.

Ketua Hakim Negara, yang mengetuai panel 7 anggota mahkamah, berkata kedua-dua Seksyen 4C dan Seksyen 24(1) (aa) adalah bertentangan dengan Perkara 13(2) Perlembagaan. Dengan mengenakan cukai jumlah pampasan yang diterima oleh Wiramuda, pampasan yang mencukupi yang diterima olehnya telah dikurangkan menyebabkan pampasan itu tidak mencukupi di bawah Perlembagaan Persekutuan yang menjamin hak asasi seseorang individu.

Jelas sekali bahawa mahkamah berpendapat bahawa kes itu mudah, mungkin kerana peguam berhujah hanya pada satu soalan dan jawapannya hanya “ya” atau “tidak”. Oleh itu, mahkamah tidak menangguhkan untuk menyediakan dan menyampaikan penghakiman bertulis mahkamah atau, lebih baik lagi, penghakiman individu hakim.

Kita boleh mengemukakan tiga alasan mengapa kebenaran harus diberikan untuk semakan kehakiman untuk menyemak penghakiman ini:

1. Mahkamah Persekutuan telah melampaui bidang kuasanya dalam membenarkan Wiramuda mencabar keperlembagaan Seksyen 4C ACP dan Seksyen 24(1) (aa) melalui prosiding semakan kehakiman apabila penghakiman Mahkamah Rayuan melarang Wiramuda menggunakan kaedah kehakiman. prosiding semakan dalam kes itu tidak didengar dan diketepikan oleh Mahkamah Persekutuan. Mahkamah Persekutuan sepatutnya mendengar dan mengetepikan perintah itu terlebih dahulu sebelum ia dirampas bidang kuasa untuk meneruskan mendengar prosiding semakan kehakiman.

2. Mahkamah Persekutuan telah melakukan kesilapan perlembagaan apabila memutuskan bahawa Seksyen 4C dan Seksyen 24(1) (aa) ACP melanggar Perkara 13(2) Perlembagaan Persekutuan. Perkara 13(2) melarang pampasan yang tidak mencukupi, bukan cukai.

3. Mahkamah Persekutuan telah melakukan kesilapan fakta dan undang-undang apabila memutuskan bahawa cukai menurut Seksyen 4(C) dan Seksyen 24(1) (aa) ACP menyebabkan pampasan tidak mencukupi. Sebenarnya pampasan mungkin mencukupi atau tidak mencukupi sama ada ia dikenakan cukai atau tidak. Ia bergantung kepada berapa banyak ia diberikan. Berapa banyak yang mencukupi atau tidak mencukupi adalah persoalan fakta yang akan diputuskan oleh SCIR.